De zelfmoord van Babylon
Openbaring 18:20-19:10.
-
“En hij
zeide tot mij: Dit zijn de waarachtige woorden van God". Openbaring 19:9.
De oproep aan de hemel, heiligen, apostelen en de
profeten om vrolijk te zijn over Babylon, kan alleen als Gods oordeel over
Babylon ook hun oordeel is. Gods oordeel over Babylon komt overeen met dat
van de heiligen, apostelen en profeten. Daarom roept God de hemel op vrolijk
over zijn oordeel te zijn:
-
“Wees
vrolijk over haar, gij hemel en gij heiligen, en gij apostelen en
profeten, want God heeft uw rechtszaak tegen haar berecht”.
Hoe wonderlijk Gods oordeel over Babylon is, toont een
engel door het opheffen en werpen van een molensteen. Daar een molensteen
voor het malen van het dagelijkse voedsel dient, is het werpen van zo'n
steen in de zee je reinste dwaasheid. Sterker nog, omdat de molensteen nodig
is voor het bereiden van dagelijks voedsel is vernietiging ervan puur
zelfmoord.
Met deze daad geeft de ene sterke engel te kennen, zoals hij zich met kracht
ontdoet van het noodzakelijke middel van bestaan (molensteen), precies
eender zal Babylon zich door Gods oordeel met voorbedachte rade ontdoen van
de bron van haar groei-economie:
-
“En één
sterke engel nam een steen op als een groten molensteen en wierp hem in de
zee, zeggende: Zo zal Babylon met geweld geworpen worden, de grote stad,
en zij zal nooit meer gevonden worden”.
Gods oordeel over Babylon gebeurt echter niet op grond
van haar welvaart, maar om haar goddeloze levenswijze. Zij leeft bij brood
alleen, zodat haar zonde zedelijk en goddeloosheid is. Door Gods oordeel
over Babylon is haar ongeloof onomkeerbaar en definitief geworden.
Het verband tussen Gods oordeel en de zelf bewerkte ondergang van Babylon
blijkt uit de inhoud van de volgende zaken:
De zelfmoord van Babylon wordt als Gods oordeel
zichtbaar gemaakt in haar houding tegenover de muziek, de kunst, de algemene
cultuur en het huwelijk. Het is Gods oordeel dat het zingen van psalmen in
Babylon is verdwenen, samen met de muziek van de citer of harp, de fluit en
de bazuin, die de zangers van de psalmen begeleiden. Geen kerkmuziek en
psalmgezang in Babylon betekent dat de grote daden van God daar niet meer
worden bezongen. Het zwijgen van genoemde muziekinstrumenten en zang geeft
aan dat psalmgezang in Babylon voortaan moet wijken voor moderne muziek als
jazz en popmuziek. Daar Babylon kiest voor muziek die de mens verheerlijkt,
raakt Babylon door Gods oordeel het geloof in God en zijn heerschappij over
onze wereld definitief kwijt.
Wat van de muziek en zang wordt gezegd, geldt ook voor
de kunst, de cultuur en het huwelijk. De zonde van Babylon is niet haar
welvaart of groei-economie, maar het ongeloof in God. Er zal zeker kunst in
Babylon zijn, maar geen kunst waarbij de werken van de levende God worden
verbeeld. Bij kunst in Babylon moet men denken aan moderne kunst, waarvan
Vincent van Gogh, Gaugin en Cesanne de belangrijkste vertegenwoordigers
zijn. Deze impressionisten trachten het absolute en de zin van het bestaan
vanuit de rechten van de mens te verbeelden. Door hun kunstwerken ontkennen
zij het bestaan van God en zijn regering.
Wanneer in Babylon geen molen meer wordt gehoord, zegt
dat iets over de algemene cultuur. Geen geluid meer van de molen betekent
dat de huisvrouwen uit Babylon zijn verdwenen, omdat ze buitenshuis werken.
Deze vrouwen leven in hun streven naar zelfverwerkelijking zonder God, en
los van de opdracht om als man en vrouw te leven tot Gods eer.
Ook schijnt in Babylon geen lamp van jongeren die in
het donker de bruidegom in een zee van licht vergezellen naar het ouderlijk
huis van de bruid. Geen licht van lampen en niet meer horen van de stem van
bruidegom en bruid, betekent dat de meisjes in Babylon niet meer als maagd
in het huwelijk treden, maar zonder huwelijk vrijblijvend samenwonen. Door
Gods oordeel wordt de ongelovige leefwijze van Babylon als goed ervaren.
Want het bloed van heiligen en profeten in Babylon brengt niet alleen de
vermaningen door de heiligen aan het licht, maar ook dat Babylon heiligen en
profeten in de moederschoot heeft gedood:
-
“En geen
stem van citerspelers en zangers van fluitspelers of bazuinblazers zal
meer in u gehoord worden, en niemand die enige kunst beoefent, zal meer in
u gevonden worden, en geen geluid van de molensteen zal meer in u gehoord
worden
-
En geen
lamplicht zal meer in u schijnen, en geen stem van bruidegom en bruid zal
meer in u gehoord worden, want uw kooplieden waren de machthebbers der
aarde en in haar werd gevonden het bloed van profeten en heiligen en van
allen, die geslacht zijn op aarde”.
Maar ook al zal Babylon in de eindtijd predikers van
Gods wet en Evangelie tot zwijgen brengen, de hemel laat Gods oordeel over
Babylon met grote blijdschap horen en weten. Met een luid halleluja geroep
roemt de hemel in dit gezicht Gods heil, heerlijkheid en macht. Hun
lofprijzing geeft aan dat in Babylon behalve het heil, ook Gods almacht
wordt ontkend.
Om te vatten hoe waar en recht Gods oordeel over
Babylon is, moet men ondanks het tegenstrijdige de grondtekst letterlijk
nemen. Letterlijk vertaald wordt gezegd dat de Here het bloed van zijn
knechten door haar hand (Babylon) zal wreken. Dat betekent, God zal het
bloed van zijn knechten dat door Babylon is vergoten, door Babylons hand
wreken. Hoe dat zal gebeuren blijkt hierna, maar dat het gebeurt is Gods
oordeel over Babylon.
Het wonderlijke van Gods oordeel wordt bevestigd door
een tweede halleluja, dat in het perfectum wordt gezegd. En het perfectum
wijst op een geheel nieuwe toestand. De bewondering door de hemel van Gods
oordeel over Babylon, wordt bekrachtigd door de 24 oudsten en de vier dieren
met de woorden “amen, halleluja”. Terwijl de opstijging van de rook van
Babylon duidt op het vuur van haar eeuwige ondergang:
-
“Halleluja! Het heil en de heerlijkheid en de macht zijn van onzen God,
want waarachtig en rechtvaardig zijn zijn oordelen, want Hij heeft de
grote hoer geoordeeld, die de aarde met haar hoererij verdierf, en Hij
heeft het bloed van zijn knechten ten gevolge van haar hand gewroken (RHK).
En zij zeiden ten tweede male: Halleluja! En haar rook stijgt op tot in
alle eeuwigheden. En de vier en twintig oudsten en de vier dieren wierpen
zich neder en aanbaden God, die op den troon gezeten is, en zij zeiden:
Amen, halleluja”!
Maar behalve de hemel krijgen ook Gods knechten die Hem
vrezen van klein tot groot opdracht de Here te loven over de manier waarop
Hij Babylon veroordeelt. Doch Gods opdracht om zijn oordeel over Babylon te
roemen is niet vrijblijvend, maar een bevel. Terwijl de aanspreektitel
“Here” als verbondsnaam duidelijk maakt dat de “halleluja” roepende grote
scharen God vrezende heiligen, apostelen en profeten zijn.
Evenwel de heiligen roemen niet de potentiële almacht
van de Here, maar zijn uitvoerende macht, wanneer Hij als de Koning der
koningen Babylon metterdaad te gronde richt. Maar niet alleen de heiligen
roemen, maar tegelijk met de heiligen laten ook vele wateren en zware donder
zich horen over Gods veroordeling van Babylon. Het samengaan van de heiligen
met de wateren en zware donder, legt een direct verband tussen Gods oordeel
over Babylon en het klimaat. Het roemen van de wateren en de donder onthult
dat de Here het klimaat verandert, om het oordeel over Babylon te
volbrengen.
Door Gods oordeel kan Babylon niet meer in God en zijn
werken geloven. Zodat als God door de vierde schaal het klimaat verandert,
Babylon de oorzaak daarvan bij de mens zal zoeken. Dat betekent dat als de
Here nu hier en dan daar zware regenval brengt, en Hij in andere regio's de
aarde laat branden, dan zal Babylon daarin niet de hand van de almachtige
God zien. Ofschoon de gelovigen de toenemende zware orkanen en branden door
donder met de laatste plagen verbinden, verklaart Babylon de
klimaatverandering door menselijk handelen. Door ongeloof ziet Babylon zware
regenval en grote droogte als het gevolg van CO2 uitstoot. Het is dit
ongeloof waardoor Babylon de bron van haar welvaart zelf zal vernietigen.
Door de ban over de fossiele brandstoffen, doet Babylon
haar welvaart met opzet teniet. Door haar ongeloof maakt Babylon de woorden
van de engel over de molensteen waar. Dit oordeel werd 12-12-2015 in Parijs
bezegeld, toen 194 volken in een klimaatakkoord vastlegden, dat CO2 de
oorzaak is van de klimaat verandering. Met het klimaatakkoord toonden de
leiders van 194 volken behalve hun ongeloof in God en zijn plagen, hun
gelijkenis met Babylon. Want als volken de fossiele brandstoffen verbannen,
vernietigen zij niet alleen hun welvaart, maar tonen ze ook hun ongeloof in
Gods Woord over de plagen. Wanneer Babylon als gevolg van Gods oordeel de
klimaat verandering als mensenwerk ziet, dwingt de Here haar tot zelfmoord
door de bron van haar welvaart in de ban te doen.
Doch de komst van de vierde plaag, de
klimaatverandering is volgens Gods Woord tegelijk teken en bewijs van de
komst van de bruiloft van het Lam. Zodat toepassing van Gods oordeel op het
klimaatverdrag van Parijs, tevens de dag des Heren nabij brengt.
Het roemen van de hemel en de heiligen over Gods veroordeling van Babylon,
is een ernstige waarschuwing voor Israël en de Kerk de klimaatverandering
als Gods oordeel te belijden. Want de oproep tot blijdschap is verbonden en
afhankelijk van het zien en belijden van Gods hand in de klimaatverandering
door de vierde van de laatste plagen.
De Here roept elke gelovige door de vierde plaag over het klimaat op
geestelijk afstand te nemen van de groei-economie, en het hoofd op te heffen
tot de Here, die Babylon zijn eigen graf laat delven. Want het roemen van de
heiligen samen met de wateren en de donder over het koningschap van de Here
over Babylon, staat in het teken van de uitnodiging tot de bruiloft van het
Lam.
Toepassing van dit gezicht op het akkoord van Parijs
maakt onze wereld gelijk aan Babylon. Maar het zwijgen van de kerken over
het klimaat, maakt het bevel tot blijdschap noodzakelijk. Want het
gereedmaken van de vrouw van het Lam kan niet zonder het geloof en de
belijdenis dat de Here de Auteur is van de klimaatverandering door de vierde
plaag. Want de smetteloze kleding waarmee de heiligen zullen worden bekleed,
is een teken en zegel van hun rechtvaardigmaking door het geloof in de Here
Jezus Christus:
-
“En een
stem ging uit van de troon, zeggende: Looft onzen God, al zijn knechten,
die Hem vreest, gij kleinen en gij groten! En ik hoorde als een stem van
een grote schare en als een stem van vele wateren en als een stem van
zware donderslagen, zeggende: Halleluja! Want de Here, onze God, de
Almachtige, heeft het koningschap aanvaard. Laten we blijde zijn en Hem de
eer geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en zijn vrouw heeft
zich gereed gemaakt; en haar is gegeven zich met blinkend en smetteloos
fijn linnen te kleden, want dit fijne linnen zijn de rechtvaardige daden
der heiligen”.
Het op Schrift stellen van de zaligheid van de
genodigden tot de bruiloftsmaal van het Lam, staat in het teken van
blijdschap over Gods veroordeling van Babylon. En daar dit in het perfectum
is gezegd, is de nieuwe toestand een blijvende blijdschap voor alle
genodigden:
-
“En hij
zeide tot mij: Schrijf, zalig zij, die genodigd zijn tot het bruiloftsmaal
des Lams”.
De huidige consensus over de
klimaatverandering door menselijk handelen en de ban over fossiele
brandstoffen in onze wereld, maakt Gods bevel tot blijdschap zeer actueel.
Het definitieve karakter van Gods veroordeling van Babylon is de garantie
dat de volken het akkoord van Parijs d.d. 12-12-2015 vast en zeker zullen
uitvoeren. Zodat door Gods veroordeling niet alleen het ongeloof van Babylon
vast en zeker is, maar ook de ban over alle fossiele brandstoffen. En onze
wereld is uit ongeloof al heel hard bezig het oordeel van God waar te maken:
- "En hij
zeide tot mij: Dit zijn de waarachtige woorden van God".